Tomb raiden, trekking en thee drinken

Nog moe van de lange trip naar Siem reap besluiten we de volgende dag rustig aan te doen. We switchen van Guesthouse omdat we die van afgelopen nacht eigenlijk te duur vinden. We vinden een kleine maar prima kamer voor $ 8,-. Siem reap is een relaxt plaatsje, we voelen ons dan ook gelijk op ons gemak. Hier kunnen we wel een paar dagen blijven. We zitten in dubio over het aantal dagen dat we de tempels van Angkor gaan bezoeken. We overleggen met chi chi, hij is eigenaar van een ander Guesthouse, maar heeft ons erg goed geholpen met het regelen van een slaap plek en is erg behulpzaam. Hij stelt ons voor om een 3 dagen pas te kopen en deze avond nog naar de zonsondergang te gaan kijken bij de tempels. Vervolgens kunnen we dan in 2 dagen de rest zien. Om even een idee te geven van de grootte van de tempels of Angkor geef ik even een korte uitleg. Eigenlijk is Angkor wat maar 1 van de vele tempels, maar dat is ook gelijk het grootste en bekendste gebouw. Een rondje rond door het park is al gauw 40 km. De slotgracht om Angkor wat heen is 1,5 bij 1,3 km en is 190m breed! En dat is dus allemaal met de hand gegraven! Vermoedelijk hebben er alleen aan Angkor wat al 300.000 mensen en 6.000 olifanten gewerkt. En dan t bedenken dat hier niemand woonde. Het is een tempel om een god te vereren. Angkor wat is verschrikkelijk toeristisch. Toen we met de zonsondergang een tempel beklommen waren er zo veel mensen dat we even dachten dat hij in zou storten. Dat belooft wat voor de komende dagen.

De volgende dag besluiten we om vroeg te vertrekken (6 uur) om zo nog een aantal foto's te kunnen maken waar niet op iedere foto 13 Chinezen staan die een peace teken maken. We hebben een deal gesloten met onze tuk tuk driver om ons 2 dagen rond te rijden. We hebben besloten om bij de wat minder bekende tempels te beginnen en de 2e dag te eindigen bij de drie mooiste tempels.

In Siem reap ontmoeten we ook Marlies nog. Een vriendin van Simone uit Maastricht die ze al een hele tijd niet gezien heeft. Hoe ver moet je reizen om weer eens af te spreken. We spreken af om een avondje te gaan eten en doen nog een afzakkertje in pubstreet. De volgende dag moeten we om 5 uur weer op pad voor de zonsopgang bij Angkor Wat en Marlies moet voor haar vrijwilligers werk ook om 6 uur op. Helaas valt de zonsopgang een beetje tegen, omdat er simpelweg niet echt zon is. Toch was het gaaf. stel je voor, je zit daar in het donker vooruit te staren en te wachten tot de eerste contouren opdoemen. We lopen een paar uur rond bij Angkor wat en als we de lens van het foto toestel wisselen, wordt ik nog bijna overvallen door een bende apen. Hij probeert m'n tas uit mijn hand te trekken om te kijken wat er nog meer voor moois in zit. Uiteindelijk weet ik hem te overmeesteren en wordt hij ingerekend door de politie;-). Gelukkig hebben we het mooiste voor het laatst bewaard. We hebben genoten van Angkor, maar zijn ook wel een beetje klaar met het gekrioel van de Chinese groepen.

Na Angkor wat achter ons gelaten te hebben vertrekken we naar het noord oosten van Cambodja. De mondulkiri provincie staat bekend om het mooie landschap en watervallen. Als we bijna bij sen monorom zijn krijgen we nog even pech met de bus. Gelukkig zijn er een aantal kundige Cambodjanen, die zonder mijn hulp het wiel met de lekke band kunnen verwisselen. Scheelt weer een paar vieze handen. In Sen monorom vinden we een bungalowpark waarvan we er een mogen gebruiken voor 8 dollar per dag. Omdat het hier wat hoger gelegen is is de temperatuur wat lager en dat maakt vooral het slapen wat aangenamer. We denken rustig te beginnen en gaan eerst naar de bekendste waterval van Cambodja busch raa of zoiets. We huren een scooter en gaan op pad. De weg erheen is toch wel een avontuur op zich, onverhard wisselt zich af met verharde weg. Als er een auto of bus passeert beland je in een stofwolk, waardoor je nog maar een paar meter zicht hebt. De waterval is inderdaad prachtig en stort eerst 10 meter naar beneden en daarna nog eens 25 meter. Nadat we opgefrist en afgespoeld in het ijskoude water zijn, rijden we stof happend terug.

Sen monorom kan je niet verlaten zonder een fatsoenlijke trekking gedaan te hebben. Wel heb je een gids nodig, die je de weg wijst. De gids staat de hele dag tot onze beschikking en gaat tussen de middag nog voor ons koken ook! Al gauw wordt duidelijk dat onze gids eigenlijk helemaal niet zo van het lopen is. Hij vind het maar vermoeiend, maar af en toe is het wel lekker voor het geld. Normaal gesproken is hij leraar. Koken houdt hij blijkbaar wel van, want hij maakt voor ons een heerlijke maar simpele maaltijd met takken als bbq-stokjes en bamboestengels als kookpan en bord. Tot slot tovert hij uit zijn tas ook nog eens 4 verschillende soorten fruit. Terug gekomen in het dorpje is er nogal wat commotie ontstaan. Even de ramp toerist uithangen dus. Er blijkt een meisje van een olifant af te zijn gevallen die daarna op haar been is gaan staan. Nee, ik maak geen geintje! Ze is er niet best aan toe. Uiteindelijk tillen we haar in ons busje en brengen haar naar het plaatselijke ziekenhuis. De volgende dag ontspannen we nog een dagje bij een andere waterval die wat dichterbij is. Dit is ook gelijk de afsluiter van Cambodja. De volgende dag reizen we terug naar Phnom Penh om vanuit daar te vliegen naar Kuala Lumpur.

2 dagen later dan gepland vliegen we terug naar Maleisië. Simone had waarschijnlijk iets verkeerds gegeten en moet op bed blijven. Heel vervelend natuurlijk, maar het hoort er een beetje bij. De plekken waar je eet zijn niet altijd even schoon en Cambodja valt buiten het werkgebied van Rob Geus.

Uiteindelijk gaat de vlucht voorspoedig, zelfs voor Simone. Als we de bus naar Kuala Lumpur nemen vanaf t vliegveld ramt onze buschauffeur nog wel even de bus achterin een auto. Niks geen politie of schadeformulier. Even een foto maken en een handje schudden en we stappen weer in. We reizen vanuit Kuala Lumpur gelijk door naar de Cameron highlands. De route er naartoe is al prachtig! Slingerend heuvel op tussen de jungle en bossen. We komen aan in het plaatsje Tana ratha, dat ligt op ongeveer 1700 meter hoogte. De Cameron highlands staan bekend om de mooie natuur, de theeplantages en jazeker de aardbeienplantages! We boeken een tour van een halve dag met een gids die wat kan vertellen over de omgeving. We gaan naar de theeplantages en zien hoe thee gemaakt wordt. Aan het einde natuurlijk ook nog even gelegenheid om de thee te proeven. Verder lopen we op een natuurlijk tapeitje door "the mossy forrest."
'S Middags gaan we naar een aardbeienplantage en doen ons tegoed aan van alles wat er te krijgen is met aardbeien. Heerlijk, maar toch niet zo lekker als bij ons. We blijven nog een daagje en doen op eigen houtje een trekking. Het is tijd om weer naar het warme en vochtige laagland te gaan. Bestemming Georgetown op eiland penhang. Per minibus vertrekken we weer voor de dageraad. De bestuurder heeft haast en als ik op zijn snelheidsmeter kijk zie ik de wijzer ergens rechts onderin staan. "Klik" toch maar even mijn gordel vast. Als jullie dit lezen betekent dan hebben we het overleefd. Dus maak je geen zorgen

Groetjes van Steven en Simone.