Maleisië: zonnen en zeiknat regenen

Penhang is rustig. Geen tuktuks en taxidrivers die je lastig vallen en geen eeuwige discussie over de prijs. We nemen even de tijd om een mooi plekje te zoeken. Dit keer wacht Steven met de tassen en ik loop de backpacker area af op zoek naar een kamer. Love lane, klinkt als een straat voor ons. :-) We installeren onszelf en reserveren voor de volgende dag een elektrische scooter. ECO is helemaal hot! Penhang is vooral erg mooi als je van Engelse architectuur houdt. Wij ontvluchten liever de drukte en rijden rond op zoek naar mooie plekjes. Bezoekje gebracht aan de fruitplantage, een klein vissersdorpje waar niet zij, maar eerder wij de attractie zijn, een slangentempel en willen op weg gaan naar de meest bekende tempel van Penang, Kek Lok Si. We stoppen even om de kaart erbij te pakken als we gelijk aangesproken worden door een oud mannetje die ons wel heel graag wil helpen. Zie het beeld voor je van een man van 70 met een heel blij hoofd, geen tanden maar alleen kiezen in zijn mond die daardoor onverstaanbaar Engels spreekt... Uiteindelijk vond hij het een beter idee dat we met hem mee naar binnen gingen om te schuilen voor de opkomende regen. Sorry meneer, geen tijd en met een vriendelijke glimlach en knikje gaan we weer verder. We zijn de straat nog niet uit of er komt een waterval van regen uit de lucht en een flinke bliksem. Toch maar even schuilen. Pas na een dik half uur rijden we weer verder. Op de een of andere manier lukt het ons niet om de weg terug te vinden naar ons Guesthouse en we rijden van links naar rechts op de kaart. We staan net even stil om een nieuwe tactiek te bepalen als we in de verte iemand wild zien gebaren. Wie weet kan hij ons helpen... Als we dichterbij komen beginnen we keihard te lachen als blijkt dat het weer dezelfde man is!! Hij is in de veronderstelling dat we al een uur aan het zoeken zijn en nog geen 500meter opgeschoten zijn. We MOETEN hem volgen, hij weet de weg wel. Prima, wij achter hem aan. Stopt ie in ene en stapt ie af; eerst moeten we echt even samen wat drinken. Betalen mogen we absoluut niet en wij krijgen zijn hele levensloop te horen. Van voorouders tot vrouwen, geboortes en kinderen. Aan iedereen die voorbij komt moet hij even vertellen dat hij 2 Nederlanders uit te brand aan het help is die verdwaald zijn in Georgetown. Nice... Laat in de avond in het donker komen we uiteindelijk weer bij ons Guesthouse aan.

Volgende dag vertrekken we per boot naar Langkawi. Dit is een paradijsje op aarde!!! Witte stranden met palmbomen, een gekleurd hippie-Guesthouse en een lekker zonnetje. Tijd voor een break dus... Wat vervelend dat we het eiland ook niet meer af kunnen ivm Chinees nieuwjaar. We zijn gedwongen om 5 dagen te genieten van het strand. ;-P. 2 dagen huren we nog een scooter om het eiland rond te gaan. We ontmoeten een Nederlands ander stel waar we de dag mee optrekken en stappen in een kabelbaan van 270 fucking meters hoog!! Daarna al het angstzweet afgespoeld in de natuurlijke waterbronnen (check foto) en gaan dan door naar een strandje. Helaas was het te laat om daar nog op te mogen dus besluiten we daar de tweede dag naartoe te gaan. Wauw!!!!!! Wat een prachtig plekje. We zijn de enige op het strand en voor ons niks anders dan blauw water, kleine groene eilandjes en vlakbij een restaurantje met heerlijke verse vis. Ultiem genieten! Na Lankawi besluiten we de nachtbus te nemen naar Kuala Lumpur om de volgende dag door te gaan naar Borneo. De oostkant en centraal Maleisië zijn nog dicht ivm het regenseizoen dus dat verschuiven we naar een ander moment. We komen aan in Kuching wat de grootste stad van westelijk Borneo (Sarawak) is. We vinden een heerlijk goedkoop, nieuw, schoon Guesthouse voor de komende nachten. Ondank dat vrijwel alles nog dicht is ivm Chinees nieuwjaar hebben we het hier geweldig naar ons zin. We maken kennis met de eigenaar van ons Guesthouse, Mr Dee en komen erachter dat Steven en hij een passie delen; Harley's! Gelijk gaan alle deuren open en beschouwt hij ons als vrienden. De komende dagen is hij voor zaken in Kuala Lumpur maar we als we er nog zijn als hij terug is dan moeten we met hem en zijn motorvrienden mee. Hij heeft zelfs al ideeën over het opzetten van een zaak met Steven en stelt ons voor aan vrienden. Op dat moment denken we nog dat het bluf is en gaan we verder met het plannen van de komende dagen.
Semenggog staat op het programma. We pakken de lokale bus en hopen daar orang oetangs te spotten. Niet zo'n makkelijke opgave als je bedenkt dat ze vrij in de natuur leven en alleen op Borneo en Sumatra voorkomen. De orang oetangs worden bijgevoerd, maar de kans om ze te zien is klein omdat er genoeg voedsel in het bos is in deze tijd. Na een beetje rondgelopen te hebben en een korte briefing te hebben gehad ("If an Orang Oetang approches you don't stand there like a statue, Run for your life!") lopen we naar de main feeding area. Vol spanning staan we te wachten op wat er komen gaat. Na een half uur komt er wat beweging in de bomen. En ja hoor, langzaam maar gestaag komt er een Orang Oetang aan geslingerd. Fantastisch om te zien hoe ze beweegt en met speels gemak langs takken en lianen slingert. We besluiten meteen de volgende dag nog een keer te gaan ook al kan onze dag niet meer stuk. We staan vroeg op en gaan wederom naar Semenggog. Now we know the drill en staan dan ook voor aan bij de ingang. De ranger is net aan het vertellen hoe gevaarlijk het grootste mannetje Ritchie is en dat hij maar zelden te zien is, als er door de walkietalkie kinkt dat Ritchie in de buurt is. De hele groep in paniek, ranger in paniek en een chaos. We horen de ranger nog zeggen; mensen, denk aan de tips die ik jullie gegeven heb en wees je bewust dat wij geen enkele verantwoordelijk hebben voor dingen die kunnen gebeuren, maar wij hebben geen tijd te verliezen. We weten nu de weg en lopen ver voorop richting dezelfde plek als gisteren. Hartslag gaat een tandje omhoog en als we aankomen zijn er ongeveer 7 à 8 orang oetangs met in het midden Ritchie; the big male. We weten niet waar we kijken moeten! Echt fantastisch. Moet jij eens proberen met 1 kokosnoot in je voet en in iedere hand een mango een boom in te klimmen. We hebben allebei nog nooit zoiets gezien! Als we terug zijn dan laten we wel wat filmpjes zien voor wie interesse heeft.

Dag erop duiken we voor 2 dagen onder in national park Bako. We hebben een houten stinkhok geboekt zodat we daar kunnen blijven slapen. Eerst met de bus, dan een klein vissersbootje en vervolgens een stukje lopen richting de headquarter. We droppen onze spullen en gaan direct op pad om de eerste trails te lopen. Het is onwijs mooi onderweg. Veel dieren komen we niet tegen maar de natuur is prachtig en we spotten toch maar even een giftige slang. Eind van de middag komen we terug en moeten snel zijn met een hapje eten want de nachtwandeling begint. Met onze petzels op ons hoofd lopen we achter de gids aan. We zien toch wel heel veel bijzonders; vliegende eekhoorn, giftige kikkers, schildpad, felgekleurde vogeltjes, tarantula, wandelende takken, catfish en nog een mega spin. Naast ons slaapt een ander Nederlands stel waar we nog een paar uur mee op de veranda wat biertjes drinken, tot er iemand naar buiten komt met de vraag of we nu echt even op kunnen houden. Ok, dan maar 'lekker' naar bed. De hele nacht regent het als een malle waardoor we ons wekkertje om 7uur maar even laten voor wat het is. Om 9u toch aan het ontbijt gegaan. De apen hier zijn ware criminelen. Ze beroven je van je eten en als je niet uitkijkt ook van je koffie! We besluiten ondanks de regen toch nog een trail te lopen en gelukkig! We spotten namelijk ook nog de neusaap. Deze komt alleen voor in Borneo en in de dierentuin. Het is een oranje aap met een gok zo groot als een mega-aardappel maar eigenlijk is ie gewoon mooi van lelijkheid. Typisch dat hij letterlijk vertaald the dutch-man heet... Eind van de middag nemen we de boot terug. Halverwege horen we een keiharde klap en zit ik in ene voorin de boot. Als ik achter me kijk, zie ik de motor 5 meter achter ons in het water liggen... Oeps... Die man springt in het water ( ondanks het bordje 'watch out, crocodiles'!!!) maar er valt niks meer te redden. Zit niks anders op de wachten op een nieuwe boot waar we de rit mee af kunnen maken.

Als we weer terug zijn gaan we nog wat door Kuching slenteren en kopen we nog 2 heerlijke spekkoeken die we de afgelopen dagen ontdekt hebben. Ze hebben ze in alle kleuren en smaken. Eerst opent ze een bak met 30 verschillende smaken die we allemaal mogen proeven. Oh... Yes!

Ik zal Steven maar even aan het woord laten over onze te gekke ervaring van afgelopen zondag... Mr. Dee komt terug op zijn uitnodiging. En vraagt ons om een de volgende dag te gaan toeren. Hij neemt ons dezelfde avond nog mee naar een barretje voor een biertje. Het is uitgesloten dat we ook maar iets betalen. De volgende ochtend vroeg op pad om de Harley te halen. Een Fatboy uit '92. Al gauw blijkt de accu leeg te zijn, maar met een paar startkabels heb ik hem snel aan de gang. We pikken Simone op, 2 andere vrienden en gaan op weg. Onze eerste stop is al na 5 min bij een staalfabriek, waar Mr Dee echt even langs moest om gelukkig Chinese nieuw jaar te wensen. Zijn vrienden zijn hun vrienden en iedereen komt ons een handje schudden en gelukkig nieuwjaar wensen. Het is onbeleefd om niet te eten, dus pakken netjes een bordje en eigenlijk ook bier drinken (dit slaan we toch maar even af). Er komt nog een oud mannetje bij ons staan die met de 3 woorden Engels die hij kan een praatje probeert te maken. Op een gegeven moment gaat hij over in het Maleisisch en ratelt maar door. We blijven vriendelijk lachen en ja knikken, maar eigenlijk hebben we alleen oog voor de enorme pukkel op zijn kin, waar een stuk of 5 dikke haren van een cm of 15 uit groeien. Ondertussen probeer ik uit te leggen dat er iets mis is met de Harley. Ik vermoed dat de wiellagers aan de voorkant kapot zijn en zeg dat het niet veilig is om mee te rijden. Balen zeg! Gelukkig heeft Mr Dee flink wat motor vriendjes en al gauw regelt hij voor mij een bijna nieuwe KTM Duke R. Vet!

Eenmaal weer op weg rijden we een prachtige route van ongeveer 100 km naar het noord-westelijkste puntje van Sarawak. Onderweg ontmoeten we de rest van de groep en rijden met een mannetje of 30 verder. We hebben al flink wat buien gehad en op het eindpunt zijn we dan ook drijfnat. We eten met zijn allen in een lokaal tentje en wederom is het uitgesloten dat we betalen. Iedereen blijft maar foto's van ons maken. Op de terugweg pakken we een andere route en zijn net op tijd voor de pont. We zijn zeik en zeik nat. De dag dat we dit schrijven zijn onze schoenen pas net droog. Maar het was het dubbel en dwars waard. Dezelfde avond nog pakken we een bus naar Miri. We zijn afgepeigerd, maar slapen nauwelijks. De weg is zo slecht! In Miri is niet heel veel te beleven, maar vanuit hier kunnen we de grootste toegankelijke grotten van de wereld zien, de befaamde pinnacles en loopt de beroemde headhuntertrail die eindigt bij de grens van Brunei waar onze backpacks (hopelijk) afgedrupt worden en onze reis verder gaat. het wordt een pittige tocht van 6 dagen, maar we hebben er zin in! En laten jullie uiteraard weten hoe t is geweest.

Omdat foto's uploaden op deze site heel veel tijd kost, zetten we ze voortaan op onze Facebook.

Groetjes en een dikke X van Simone ben Steven